ANTİBİYOTİK

Antibiyotik, bakterileri öldüren bir ilaçtır. Bazıları mikroskobik mantarlardan yapılır, bazılarını da kimyagerler yapar.Penisilin 1929‘da bulundu ve ilk defa 1941 yılında kullanıldı. O zamandan beri daha yüzlerce antibiyotik geliştirildi: Streptomisin (streptomycine), eriptromisin (erh-ythromycine) gibi. Penisilinin bulunmasından önce, insanlar, anjin, faranjit gibi basit hastalıklardan ölüyorlardı. Bugün antibiyotikler sayesinde bu hastalıklar beş günde tedavi ediliyor.

Fakat antibiyotiklerin kullanılmasından sonra direnci fazla olan bazı bakteriler bulundu. Onun için hangi bakterinin hangi antibiyotiğe karşı dayanıklı ya da dayanıksız olduğunu bilmek gerekiyor. Bu denemeyi de (resimde görüldüğü gibi) antibiyotiğe banılmış bir kağıdı bir kültür bulyonuna daldırarak yapıyorlar. Bakterileri yaşat mayan antibiyotiğin etrafı açık, temiz kalıyor. Antibiyotik etkisiz ise büyük bir açılma olmuyor.

Hastalık yapıcı (pato­jen) organizmaların, büyümelerini önle­yen ve bu organizmaları yok edebilen, bazı mikroorganizmalar veya mantarla­rın oluşturduğu maddelere verilen genel addır. Penisilin, streptomisin, kloranfe-nikol, terramycine, aureomisin, en iyi bilinen antibiyotiklerdir. Her yıl yeni an­tibiyotikler elde edilmektedir, fakat çok kullanılan her antibiyotik, zamanla, ken­disine dirençli organizmaların oluşumu­na yol açmaktadır. Bu mikropların di­renç kazanması, antibiyotiklerin dikkat­sizce kullanılmaları sonucu, daha da önemli bir sorun olmuştur. Bundan ötü­rü, basit hastalıklarda, antibiyotikler kul­lanılmamalıdır ve mümkünse, ancak et­ken mikrobun teşhis edildiği ve duyarlı olduğu antibiyotik saptandıktan sonra, o antibiyotik hastaya verilmelidir. An­tibiyotikler, yeterli dozlarda en az beş gün kullanılmalıdır.Antibiyotiklerin tedavi alanına girdi­ği 1950’li yıllardan itibaren mikroplu hastalıklardan ölüm oranında büyük azal­malar olmuş; pek çok hastalığın kat’i tedavisi gerçekleşmiştir. Eski yılların korkunç hastalıkları belki ortadan kalk­mamış, ancak korkunç olma niteliklerini kaybetmişlerdir.