MASAJ

Masaj insanoğlunun icad ettiği ilk güzellik koruma yollarından biri olduğu gibi, ayrıca, en eski ve en tanınmış tedavi yollarından biridir. Çağımızdan en az bin yıl önce Çinliler, Hintliler ve Afrikalılar büyük bir ustalıkla masaj yaparlardı. Mısırlılar masajın her türünü kusursuz bir biçimde biliyorlardı. Yunan lılar da her gün masaj yaptırmanın mutlaka gerekli oluduğuna inanırlardı. Milâttan 4 yüz yıl önce Hippokrates masajı “vücut ağrılarını dindirmeyi, güzelliğe katkıda bulunmayı ve kol ve bacakları canlandırmayı amaç alan bir sanat” olarak tanımlamıştır. Sporcular, yarışmalardan önce kaslarını gevşetmek için masaj yaptırırlardı; ayrıca yarışma aralarında kaslarını ısıtmak ve nihayet yarışma bitip büyük bir güç harcadıktan sonra kaslarını tekrar kuvvetlendirmek için de masajın etkilerinden yararlanır­lardı. Yunanlar, vücutlarına güç vermek için sağlık masajını uyguladıkları gibi, yüzeysel yağlan vücutlarından atmak için de estetik masaj uygularlardı. Hem canlandırıcı, hem gevşetici, hem de zayıflatıcı etkisi olan masaj günü­müzde de çok yararlıdır. Yalnız kalp yetersizliği, karaciğer bozukluğu veya sinir sistemiyle kan damarları çok duyarlı olan insanlara masaj yapmamak gerekir.Adaleleri ovarak, yoğurarak veya vücuda vu­rarak uygulanan tedavi yöntemine masaj de­nir. Burada esas amaç, dolaşımı uyarmak ve kasların yumuşaklığını, esnekliğim artırmak­tır. Günümüzde her ne kadar masaj için gerek­li bir sürü mekanik araç varsa da bu iş için, ge­nellikle eller kullanılır ve tercih edilir. Masajın tipi, amaca bağlı olarak değişir. En ba­sit masaj tipi, uyuşukluğa neden olmadan ve ağrı uyandırmadan yapılan basit, ritmik vuruş hareketleridir. Vuruş hareketleri, derin ve doğ­rudan vücudun merkezine doğru yapılır. Böy­lece kan ve lenf akımı sağlanmış olur. Bu tek­nik ayrıca kasların gevşemesini, rahatlamasını ve şişliklerin azalmasını da sağlar. Mide alanı­na uygulandığı zaman mide kaslarının normal kasılma ve gevşeme hareketlerinin yerine ge­çerek bağırsakların hareketine yardımcı olur. Masajın sıkma ya da ezme şeklinde yapılan ti­pinde deri ve derialtı dokusu çekilir ve daha sonra parmaklar ve eller arasında sıkıştırılır, yoğrulur. Çekilemeyen dokular da ise ellerle kemikler veya kaslar arasında sıkıştırılabilır. Bu yöntem, sıklıkla yapışıklıkların önlenmesi­ni, dolaşımın uyarılmasını ve ısının artırılması­nı sağlar. Eğer bu derin masaj hareketleriyle bir titreşim sağlanırsa, dolaşım daha da artar. Keza eller ve dokular arasındaki ovma, yoğur­ma işlemi kuvvetli olarak yapılırsa ısı artırımı istenilen düzeyde ayarlanabilir. Masajın diğer bir biçimi, perküsyon (vurma) dur. Bu, bazı araçlarla, ellerin yan kenarıyla veya parmak uçlarıyla çekiçleme (çekiç gibi vurma) biçiminde yapılan hareketlerdir. Masajla istenilen sonuçlar elde edilemezse tıb­bî veya cerrahî müdahaleler uygulamalıdır. Masaj, ehil kişiler tarafından yapılmalıdır. Yanlış bir masaj, doku zedelenmelerine neden olabilir. Metabolizma ve lenf akımını uyaran normal vücut hareketlerini zor ya da olanaksız kılan, romatizma cin­sinden hastalıklarda, yumuşak dokulara uygulanan işlemlerdir. Masajı yapan kişi, kas, eklem, kol ve bacakları pasif olarak oynatır ve okşama, çimdikleme, ovma, yoğurma hareketleriyle, bunları uyarır. Kol ve bacakların felç ya da kırıklardan ötürü hareketsiz kaldıkları hallerde, bu tür hareketler kuşkusuz yararlıdır ve id­man yerine geçer. Ayrıca, rahatlatıcı, psikolojik açıdan olumlu etkili ve iyileş­meyi çabuklaştıran masaj, başlı başına bir tedavi değildir.“Romatizma”, “uykusuzluk” ve “nevrozlar”m masajdan olumlu etkileneceği muhakkaktır. Burada fiziksel etkiden fazla, psikolojik etkiden söz edilmelidir. Diplomalı masajcıların belirli bir süre eğitilmeleri gereklidir.